obtłuc — dk XI, obtłuctłukę, obtłuctłuczesz, obtłuctłucz, obtłuctłukł, obtłuctłuczony, obtłuctłukłszy obtłukiwać ndk VIIIb, obtłuckuję, obtłuckujesz, obtłuckuj, obtłuciwał, obtłuciwany «uderzeniem spowodować odpadnięcie, odpryśnięcie czegoś; obić,… … Słownik języka polskiego
obtłukiwać się – obtłuc się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ulegać obtłuczeniu, tracić jakąś część wskutek uderzenia lub upadku : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wazon się przewrócił i obtłukł. Ciągle obtłukiwały się te fajansowe talerze. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obtłukiwać — → obtłuc … Słownik języka polskiego
obtłukiwać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, obtłukiwaćkuję, obtłukiwaćkuje, obtłukiwaćany {{/stl 8}}– obtłuc {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Vd, obtłukiwaćtłukę, obtłukiwaćtłucze, obtłukiwaćtłucz, obtłukiwaćtłukł, obtłukiwaćtłukli, obtłukiwaćtłuczony {{/stl 8}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obtłuczenie — n I 1. rzecz. od obtłuc. 2. lm D. obtłuczenieeń «miejsce obtłuczone» obtłuczenie się rzecz. od obtłuc się … Słownik języka polskiego
poobtłukiwać — dk VIIIb, poobtłukiwaćkuję, poobtłukiwaćkujesz, poobtłukiwaćkuj, poobtłukiwaćiwał, poobtłukiwaćiwany «obtłuc, obić wiele czegoś kolejno, jedno po drugim; obtłuc coś w wielu miejscach» Poobtłukiwane talerze … Słownik języka polskiego
naobijać — dk I, naobijaćam, naobijaćasz, naobijaćają, naobijaćaj, naobijaćał, naobijaćany 1. «obić wiele przedmiotów skórą, materiałem, dyktą itp.» Naobijać dużo foteli skórą. 2. «obić, obtłuc, uszkodzić wiele przedmiotów» Naobijać jabłek. Naobijać garnków … Słownik języka polskiego
obić — dk Xa, obiję, obijesz, obij, obił, obity obijać ndk I, obićam, obićasz, obićają, obićaj, obićał, obićany 1. «uderzeniem spowodować uszkodzenie, wyszczerbienie, odpadnięcie czegoś; obtłuc, obtrącić» Obić dzbanek, filiżankę. Obić tynk ze ściany. 2 … Słownik języka polskiego
obtrącić — dk VIa, obtrącićcę, obtrącićcisz, obtrącićtrąć, obtrącićcił, obtrącićcony obtrącać ndk I, obtrącićam, obtrącićasz, obtrącićają, obtrącićaj, obtrącićał, obtrącićany «uderzeniem oddzielić coś od czegoś; obtłuc» Obtrącić ucho od dzbanka … Słownik języka polskiego
otłuc — dk VI, otłukę, otłuczesz, otłucz, otłukł, otłuczony, otłukłszy otłukiwać ndk VIIIb, otłuckuję, otłuckujesz, otłuckuj, otłuciwał, otłuciwany, → obtłuc … Słownik języka polskiego
poobijać — dk I, poobijaćam, poobijaćasz, poobijaćają, poobijaćaj, poobijaćał poobijaćany 1. «obić, obtłuc wiele czegoś, obić coś dookoła, ze wszystkich stron; poobtłukiwać» Poobijane naczynia, meble. 2. «obić, pokryć czymś wiele czegoś, kolejno» Poobijać… … Słownik języka polskiego
